چلسی پس از ۷ برد متوالی در لیگ برتر، این بار به یک مانع بزرگ در هفته چهاردهم برخورد می کند. تقابل چلسی و منچستر سیتی یا تقابل آنتونیو کونته و پپ گواردیولا دو مربی ممتاز و پیشروی دنیای فوتبال برای همه دوست داران فوتبال بسیار جذاب است. نبرد تاکتیکی این دو مربی متفکر به کجا خواهد انجامید؟
به گزارش ” آبرنگ ” و به نقل از نود، وقتی که چلسی یک شکست تحقیر آمیز ۳-۰ را مقابل آرسنال متحمل شد، اقدام به تغییر تاکتیک کرد. آنتونیو کونته پس از آن باخت به این نتیجه رسید که از سیستم دفاعی ۳ نفره استفاده نماید و حاصل همین تغییرات هوشمندانه کونته ۷ برد پیاپی آبی های لندن در ۷ هفته اخیر لیگ برتر بود. چلسی طی این مدت فقط یک گل دریافت کرده و هفته قبل از یک امتحان دشوار مقابل تاتنهام سربلند بیرون آمد اما یک آزمون دشوارتر برای یاران آنتونیو کونته در پیش است. دیدار با منچستر سیتی و یاران پپ گواردیولا.
در واقع باید گفت که تقابل کونته و گواردیولا تقابل یک اندیشه گرایی مفرط با جنون برون گرایانه است. این دو مرد را باید جزو پیشرویان عرصه تاکتیک های نوین فوتبال نامید. کونته روزی یک ساعت با بازیکن های خود درباره آرایش تیمی و سیستم بازی صحبت می کند اما گواردیولا به طور دائم در این باره می اندیشد و حتی حین بازی با توجه به نقاط ضعف بازیکن های تیم حریف، مدام در حال تنظیم جایگاه مهره های خود است. نقطه قوت کونته، تزریق روحیه مثبت و شارژ روحی بازیکنان می باشد ولی گواردیولا به بازیکنان خود همچون مهره های شطرنج می نگرد.
ویژگی مشترک هر دو تیم چلسی و منچستر سیتی این است که هر دو در هفته های نخست این فصل، نتایج خوبی گرفته و بردهای متوالی به دست آوردند اما در همان روزها نیز بسیاری از کارشناس ها اعتقاد داشتند که منچستر سیتی هنوز یک تیم کامل نیست و پپ باید تغییرات اساسی در رویکرد تیم خود به وجود بیاورد. از طرف دیگر، قاطبه کارشناس ها بر این عقیده استوار بودند که چلسی دارای یک سیستم و ترکیب متوازن، مطمئن و با کیفیت است. بی توجهی پپ به برخی از این انتقادها باعث شد تا وقفه هایی در نتایج خوب منچستر سیتی ایجاد شده و سیتیزن ها صدر جدول را از دست بدهند.
غریزه گواردیولا همیشه زنده است، او همیشه به بازیکنان خود می گوید که جسور باشید. او اهل نا امیدی نیست، او به دنبال پیروزی مقابل چلسی است نه به خاطر این که سیتی میزبان می باشد بلکه پپ می گوید که همیشه باید فوتبال بازی کرد. [منظور این است که فوتبال خوبی را ارائه داد]
دو شکست بد چلسی در این فصل مقابل لیورپول در خانه و آرسنال در بیرون خانه بود. فصل مشترک هر دو تیم حریف این است که از اوایل بازی، آبی ها را تحت فشار گذاشته و سرعت را چاشنی حملات خود می کردند. اگر چه هر دو شکست چلسی پیش از رجعت آنتونیو کونته به سیستم خط دفاعی سه نفره رقم خورد اما نمایش چلسی در نیمه اول بازی با تاتنهام ثابت کرد که شاگردان آنتونیو کونته نیز شکست نا پذیر نیستند و می توان با پرس سنگین و سخت، آنها را از پای در آورد.
نقطه قوت منچستر سیتی وجود بازیکن های هجومی با کیفیت در جناحین زمین است. رحیم استرلینگ در نیمه دوم دیدار با برنلی وارد زمین شد اما او باید به مرز آمادگی لازم برسد تا حضورش در ترکیب سیتی مثمر ثمر واقع شود. در جناح دیگر نیز نولیتو یا لروی سانه بازیکن های تأثیرگذاری خواهند بود. چه استرلینگ در سمت راست باشد یا نولیتو در سمت چپ، چه استرلینگ در سمت چپ باشد یا سانه در سمت راست، یاران پپ از قدرت و سرعت ویژه ای در جناحین زمین هنگام حمله برخوردار هستند.
دقیقاً همین نقطه قوت در تیم چلسی نیز وجود دارد. مارکوس آلونسو و ویکتور موزس طی هفته های اخیر عملکرد بسیار خوبی در کناره های زمین چلسی داشته ولی هنوز عملکرد آنها در مقابل یک تیم قدرتمند همچون منچستر سیتی را ندیده ایم. اگر بال های عقب چلسی درگیر کارهای دفاعی شوند، ارتباط مناسب آنها با پدرو و ادن هازارد در خط حمله قطع خواهد شد.
منچستر سیتی نیز از مهاجمین نفوذی استفاده می کند ولی نحوه بازی گرفتن از آنها وابستگی زیادی به چیدمان خط هافبک سیتیزن ها خواهد داشت. گواردیولا در طول این فصل از دو سیستم اساسی برای ۵ بازیکن فاز دفاعی تیمش استفاده کرده است؛ خط دفاعی چهار نفره که با یک خط هافبک مستقر در عمق حمایت می شود، خط دفاعی سه نفره که با دو هافبک دفاعی در جلو محافظت می گردد.
پپ در صورت استفاده از خط دفاعی سه نفره نیز احتمالاً از روش ۲-۳ (سه دفاع و دو هافبک دفاعی) به هنگام مالکیت توپ استفاده خواهد کرد. وی در بایرن مونیخ از مدافعین کناری با کیفیت و پا به توپی مثل فیلیپ لام و داوید آلابا بهره مند بود و شاید به همین دلیل، اصرار به حضور جان استونز در منچستر سیتی داشت.
در تئوری مکتب فوتبال کرایف، همیشه باید تعداد مدافعان شما یکی بیشتر از تعداد مهاجمین تیم حریف در هنگام حمله آنها باشد. به عبارت دیگر، در این روش باید از دو دفاع وسط استفاده کرد که به معنای استفاده از خط دفاعی چهار نفره است. بدین ترتیب، مدافعین کناری قادر به پیشروی بوده و همین سبب ایجاد فشار مضاعف به بال های کناری چلسی می باشد. اگر فرناندینیو به عنوان هافبک تخریبی بین پدرو و هازارد گرفتار شود، خطر بزرگی برای منچستر سیتی در پیش دارد.
یک روش دیگر، استفاده از دو هافبک مستقر در عمق مانند فرناندینیو و ایلکای گوندوعان است. پپ طی هفته های اخیر غالباً از سیستم ۱-۳-۲-۴ استفاده کرده که در این صورت، شاید فرناندو یا یحیی توره نیز وارد ترکیب سیتی شوند. حال این پرسش مطرح می شود که مدافعین کناری در مقابل این سیستم چلسی چه مزایایی برای تیم خود دارند؟ احتمال بیشتری وجود دارد که پپ در این بازی، از سیستم دفاعی سه نفره به علاوه دو هافبک عقب استفاده نماید. نیکولاس اوتامندی وظیفه مهار دیگو کاستا را بر عهده می گیرد، آلکساندر کولاروف یا جان استونز در مواقع لزوم با پدرو رودریگز یا ادن هازارد درگیر می شوند و نفر سوم خط دفاعی در نقش یک بازیکن آزاد عمل می کند. بدین ترتیب همواره یک پاس دهنده اضافه در خط دفاعی سیتی برای بازیسازی از عقب وجود خواهد داشت.
گوندوعان و فرناندینیو با استقرار در پشت خط هافبک سیتی وظیفه مالکیت و کنترل توپ را بر عهده می گیرند. فرناندو به طور کلی یک بازیکن پا به توپ نیست و یحیی توره هم با توجه به شرایط سنی و فیزیکی، شاید توانایی حضور در چنین مسابقه سنگینی را نداشته باشد. در این صورت، کوین دی بروینه یا داوید سیلوا نقش هافبک آزاد (اصطلاحاً یار شماره ۸) را ایفا خواهند کرد و در تقابل با انگولو کانته و نمانیا ماتیچ، دقیقاً با همان چالش هایی رو به رو می شوند که فرناندینیو و گوندوعان در مواجهه با هازارد و پدرو با آن دست به گریبان خواهند شد.
برگ برنده سیتی در این بازی، نسبت بسیار بالای تملک توپ خواهد بود که موجبات تدارک حمله از کناره های زمین را فراهم می آورد. حال این پرسش مطرح می شود که آیا خط دفاعی آسیب پذیر منچستر سیتی در مقابل ضد حملات حریفان، توانایی مقاومت در مقابل عناصر هجومی چلسی را خواهد داشت؟ باید منتظر ماند و دید که پپ گواردیولا و آنتونیو کونته برای این بازی، چه چیزهایی در چنته دارند.
منبع : گاردین
.
[maxbutton id="3"][maxbutton id="4"][maxbutton id="5"]
[useful_banner_manager banners=9 count=1]